ഫ്‌ളൈറ്റ് അപകടത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ട ആഷിക്കിന്റെ കുറിപ്പ് 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹പ്രപഞ്ച നാഥാ സകല സ്തുതികളും !!ആയുസ്സ് നീട്ടി തന്ന മഹാ കാരുണ്യം എത്ര ഉന്നതമെന്ന് കഴിഞ്ഞ് പോയ ദിനങ്ങളും , കാഴ്ച്ചകളും , വായനകളും എന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നു.!!!അവന്റെ കാരുണ്യ കണക്കിലെ അനുഗ്രഹ പേമാരിയിലാണ് ഞങ്ങൾ ഇന്ന് ..... ചിലത് പറയാതെ വയ്യ !കുറിക്കാതെയും ..., മനുഷ്യത്വത്തിന് പുതിയ സമവാക്ക്യങ്ങൾ രചിച്ച എന്റെ കൊണ്ടോട്ടി സഹോദരങ്ങളെ ... !!കോവിഡ് തീർത്ത മതിൽ കെട്ടുകൾ തകർത്തു നിങ്ങൾ ... കൈകളിൽ താങ്ങി ഓടിയത് പലരുടെയും പാതി തുടിക്കുന്ന ജീവനുകൾ ആയിരുന്നു !!കൊറോണയുടെ വോൾ സെയിൽ കച്ചോടക്കാർ എന്ന് പലരും പറഞ്ഞ ദുബായ് ക്കാരെ നിങ്ങൾ കോരി ചൊരിയുന്നമഴയത്തും കരുതലിന്റെ കുട പിടിച്ചു ചേർത്ത് പിടിച്ചതിനെ എങ്ങനെ വിവരിക്കും കൂട്ടരേ..., കൊണ്ടോട്ടിയുടെ മക്കളുടെ കരുതലിൽ ജീവിതം കിട്ടിയവരിൽ ഒരുവൻ ആണ് ഞാനും എന്റെ അനിയൻ ഷെഹീനും , എന്റെ ചങ്കു അലിയും , ശംസുകയും .... അങ്ങനെ ബാക്കി കൂടെ ഉള്ള എല്ലാവരും... മറക്കില്ല കൂട്ടരേ മരണം വരെ ..... !!കരുണയും ത്യാഗ സേവനവും മനഃസാന്നിധ്യവും നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞ കൊട്ടോട്ടി നാട്ടുകാരെ.., ചെളിയിൽ നിന്നും എന്നെ ഉയർത്തി , തോൾ കുഴയിൽ നിന്നും അറ്റു കിടക്കുന്ന എന്റെ രണ്ട് കൈകൾ സ്വന്തം ഉടുതുണി കീറി സ്ട്രച്ചറിൽ കെട്ടി എന്നോട് ഒന്നുമില്ല മോനെ ... നീ കണ്ണടച്ച് കിടക്കു എന്ന് പറഞ്ഞആദ്യ First Aider ന് ഞാൻ എന്ത് പേര് നൽകും .... ചോര ഒലിച്ചു ഇറങ്ങുന്ന എന്റെ അനിയനെ നോക്കി ... ഏയ് !! ഒന്നും ഇല്ല ... !നിന്റെ നെറ്റി ചെറുതായി ഒന്ന് പൊട്ടി അത്രേ ഒള്ളു എന്ന് പറഞ്ഞ് അവന് ആത്മ വിശ്വസത്തിന്റെ പ്രെസ്ക്രിപ്ഷൻ ആദ്യം കുറിച്ച് കൊടുക്കാൻ ആ പാവം മനുഷ്യനെ ആരാണ് പ്രാപ്തനാക്കിയത് .. കൊണ്ടോട്ടി റിലീഫ് ഹോസ്പിറ്റലിലെ കൊറി ഡോർ ക്യാഷുലിറ്റി ആക്കിയത് ആരാണ് ... !ചെളിയിൽ പുതഞ്ഞ എന്നെ ഒന്ന് വൃത്തിയാക്കാൻ ഡോക്ടർ അവശ്യപെട്ടപ്പോൾ ... സെക്കന്റ്‌ കൊണ്ട് വാഷ് റൂമിലേക്ക്‌ ഇടുത്തു കൊണ്ട് പോയി , എന്റെ ഷർട്ട്‌ വെട്ടി ഇടുത്തു , പാന്റ് അഴിച്ചു അടിവസ്ത്രം പോലും നീക്കം ചയ്ത് എന്റെ കൈകളിൽ തൊടാതെ തെല്ലും വേദനിപ്പിക്കാതെ അവരുടെ കൈ കൊണ്ട് പതിയെ തടവി ചെളിയിൽ നിന്നും വെളുപ്പിച്ചു എടുത്ത.... എന്റെ സഹോദരങ്ങളെ .., നിങ്ങൾ ആരാണ് !!!എന്നെ നിർബന്ധിച്ചു ക്ലോസെറ്റിൽ ഇരുത്തി മൂത്രം ഒഴിക്കാൻ പറഞ്ഞത് , അത് പോകാതെ വന്നപ്പോൾ കപ്പ് കൊണ്ട് വെള്ളം ഒഴിച്ച് തന്നത്... ഇനി motion പാസ്സ് ചെയ്യണമെങ്കിൽ മോനെ ആയിക്കോളു ഞങ്ങൾ കഴുകുമെടാ ..... !!എന്ന് പറഞ്ഞ എന്റെ മുത്ത് മണികളെ ... , എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ട് അക്ഷരങ്ങൾ മങ്ങുന്നുണ്ട് .... നിങ്ങളെ ഓർത്തുകൊണ്ട് !!നിങ്ങൾ ആരാണ് ... പേര് എന്താണ് .... ഒന്ന് മാത്രം അറിയാം നിങ്ങളുടെ സ്ഥലം അത് .... കൊണ്ടോട്ടി ആണ് .. !!!എവിടെയോ വീണ് പോയ എന്റെ മൊബൈൽ ഫോൺ ... !!അതിലെ Sim Card ഊരി അതിലെ കോൺടാക്ട് നമ്പറിലേക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ച് അവർ എന്റെ അളിയനെ ബന്ധപ്പെട്ടു നാട്ടിലെ എന്റെ നമ്പറിൽ വിളിച്ച് സംസാരിച്ച്‌ കൊണ്ടോട്ടിയിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾ ഉള്ള കോട്ടക്കൽ MIMS ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് എന്റെ മൊബൈൽ ഫോൺ ഒരു പോറൽ പോലും ഇല്ലാതെ എത്തിച്ചു തന്ന പ്രിയപ്പെട്ട സാഹിർ എന്ന സുന്ദരനായ യുവാവ് .. ഇത് ഞാൻ എങ്ങനെ എഴുതി ചേർക്കും .... !!ഏത് ബ്ലോഗിലാണ് ഇതിന്റെ സ്ഥാനം ... നിങ്ങൾ എല്ലാവരും അത്ഭുതമാണ് ... ഞങ്ങൾ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ മധുരം ! കാരുണ്യത്തിന്റെ വലിയ രൂപം .... !!കൊണ്ടോട്ടി .... !!എയർഫോഴ്സിലെ നീണ്ട പരിജയം ഏത് അവസ്ഥയിലും പറത്തിയും, ഇറക്കിയും കഴിവുറ്റ വൈമാനികൻ ക്യാപ്റ്റൻ ദീപക് വസന്ത സാത്തെ ... !ഒരു അപകട സാധ്യത മുന്നിൽ കണ്ടു കാണും ഈ ധീരൻ ... രണ്ടാമത്തെ ശ്രമത്തിന് മുന്നേ ഇന്ധനം കത്തിച്ചു തീർത്തു... ഭാരവും കുറച്ചു ! ഒരു അപകടം ഉണ്ടായാൽ കത്തി പിടിക്കാനുള്ള സാധ്യതയും പരമാവധി കുറച്ചു .. അദ്ദേഹം ആ ദൗത്യത്തിലേക്ക് ലാൻഡിംഗ് ച്യ്തപ്പോൾ സ്വന്തം ജീവൻ കൊണ്ട് ഞങ്ങളെ കാക്കാൻ ദൈവത്തിന് കൂട്ട് നിന്ന പ്രിയപ്പെട്ട ക്യാപ്റ്റൻ ദീപക് വസന്ത സാത്തെ , കോ പൈലറ്റ് അഖിലേഷ്... Rest in Peace wing Cdr ( Retd) Sathe and Akilesh ... കണ്ണീർ പൂക്കൾ ........ ഞങ്ങളുടെ യാത്രാ ഒരുക്കങ്ങൾ അവസാന ഘട്ടവും കടന്ന് , 07.08.2020 വെള്ളിയാഴ്ച്ച ദിവസം അജ്മാനിൽ നിന്നും കാലത്ത് 7.15 ന് അനുജൻ മുഹമ്മദ്‌ ഷഫീക്കിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഞങ്ങൾ അജ്മാനിൽ നിന്നും യാത്ര തിരിച്ചു ... ദുബായ് കറാമ ആരാമം റെസ്റ്റോറന്റിലേക്ക് മന്നക്ക കാർ ഡ്രൈവ് ചയ്തു .. അലി അവിടെ എത്താം എന്നത്ഞങ്ങൾ മുൻ കൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചതാണ് . അവിടെ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു കൂടി ബ്രേക്ക്‌ ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു പോകാൻ ആണ് പ്ളാൻ ച്യ്തത് . കൃത്യമായി എല്ലാവരും അവിടെ എത്തി . കൂടെ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ അസീസ്ക്കയും വന്ന് ചേർന്നു .. ആരാമം റെസ്റ്റോറന്റ് ഞങ്ങൾക്ക് ഏറെ ഹൃദയ ബന്ധമുള്ള ഒരിടം ആണ് വർഷങ്ങളുടെ ബന്ധം ആണത് നാലുമണി ചായ സമാവറിൽ തന്നെ കുടിച്ചാലെ കൽബ് നിറയൂ ... ജോലി നഷ്ട്ടപെട്ടു പോകുന്നത് കൊണ്ട് അവസാന പ്രഭാത ഭക്ഷണം അവിടെന്നു ആകാം എന്നത് ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞു ആഗ്രഹങ്ങളിലെ ഒന്നായിരുന്നു ... ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഏറെ കാലം കുടിച്ച സമാവർ ചായയും പൊറോട്ടയും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ആരാമത്തിൽ നിന്നും കഴിച്ചു .. ഒൻപത് മണിയോടെ ദുബായ് ടെർമിനൽ രണ്ട് ലക്ഷ്യമാക്കി യാത്രതുടർന്നു ... 9.15 am എയർപോർട്ടിൽ എത്തി വലിയ തിരക്കില്ലായിരുന്നു , പെട്ടെന്ന് ട്രോളിയിൽ ഞങ്ങളുടെ സാധനങ്ങൾ നിറച്ച്‌ മന്നക്കാട് യാത്രയും പറഞ്ഞ് എയർപോർട്ടിനു അകത്തേക്ക് കയറി ... ആദ്യം കോവിഡ് ടെസ്റ്റിന്റെ Q ആണ് , പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞങ്ങളെ ഓരോ ആളുകളെയും വിളിച്ചു ... ബ്ലഡ്‌ കൊടുത്ത് . വളരെ പെട്ടന്ന് തന്നെ നെഗറ്റീവ് റിസൾട്ടും വന്നു.. അൽ ഹംദുലില്ലാഹ് !!യാത്ര ക്കുള്ള ആദ്യ പച്ചക്കൊടി .... പിന്നെ അടുത്ത സെക്ഷൻ കോവിഡ് ഫോം പൂരിപ്പിച്ചു നൽകാനുള്ള ലൈൻ ആണ്... നിശ്ചിത അകലത്തിൽ നിരത്തി ഇട്ടിരിക്കുന്ന കസേരയിൽ ഞങ്ങൾ അടുത്തടുത്തായി ഇരുന്നു .. കിട്ടിയ ഫോം പൂരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.... അതിനിടയിൽ അടുത്തിരുന്ന ഒരു സഹോദരിയും അരികിൽ വന്നു ചില സംശയങ്ങൾ ചോദിച്ചു പിന്നീട് ഒരുമിച്ച് ഞങ്ങൾ അപേക്ഷ ഫോറങ്ങൾ പൂരിപ്പിച്ചുതുടങ്ങി ... എന്നാൽ .... ഇന്ന് ആ ചേച്ചിയും മോളും ഈ ഭൂമിയിൽ ഇല്ല ..... പൊന്നുമോനെയും മുരളി ചേട്ടനെയും തനിച്ചാക്കി രമ്യയും ശിവാത്മീകയും യാത്രയായിരിക്കുന്നു... ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടുമുന്നെയാണ് അവരുടെ ബോർഡിങ് പാസ്സ് പോലും കിട്ടുന്നത് .... എല്ലാം നല്ല ദാരണ ഉണ്ട് എനിക്ക് , തൂവെള്ള പി പി കിറ്റിൽ സുന്ദരിയായി എല്ലാവരും ശ്രദ്ദിച്ച പൊന്നു മോൾ ഇന്ന് ..... അമ്മക്ക് ഒപ്പം പരലോക യാത്ര ച്യ്തിരിക്കുന്നു ... കണ്ണീർ പൂക്കൾ പ്രിയപെട്ട എന്റെ സഹോദരിക്കും പൊന്നു മോൾക്കും .... ആ ചിത്രങ്ങൾ ശരിക്കും എന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നു !!!എല്ലാം എന്റെ ഓർമ്മകളിൽ വല്ലാതെ കുത്തി വലിക്കുന്നു മോളെ ....., എമിഗ്രേഷൻ എല്ലാം വേഗത്തിൽ കഴിഞ്ഞു ..., ഞങ്ങളുടെ ഗേറ്റ് F5 ആയിരുന്നു അടയാളപെടുത്തിയത് . അവിടെ ഒഴിഞ്ഞ ഒരു സ്ഥലത്തു ഞങ്ങളുടെ ബാഗ് വെച്ച് ഫ്ലൈറ്റിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പ് .. അതിനിടയിൽ ചെറിയ ഒരു ഡ്യൂട്ടി ഫ്രീ പർച്ചേസ് കുട്ടികൾക്ക് അൽപ്പം മിട്ടായി വാങ്ങി... അവസാനം അത് തിരിച്ചു ഡ്യൂട്ടി ഫ്രീയിൽ തന്നെ കൊടുക്കേണ്ടിയും വന്നു , ഒരു കിലോ പോലും കൂടുതൽ ബോർഡിങ്ങിൽ അവർ അനുവദിച്ചില്ല ... അങ്ങനെ തിരിച്ച്‌ കൊടുക്കാൻ പോയത് കൊണ്ട് അൽപ്പം വൈകി പോയിരുന്നു ... അവസാന ബസിൽ ആയിരുന്നു , പിന്നെ ഫ്ലൈറ്റിലേക്കു ഞങ്ങൾ പോയത്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അവസാനയാത്രക്കാർ കുറച്ചു പേർ മാത്രമായിരുന്നു ... വിട പറഞ്ഞ ജാനകി അമ്മയും ആ ബസിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു ... എന്റെ നല്ല ഓർമ്മകളിൽ ഉണ്ട് ...ആ അമ്മയുടെ തെളിച്ചമുള്ള മുഖം !!! തിരൂരിലെ വീട്ടു വളപ്പിൽ അഗ്നി ആ അമ്മയെ ഏറ്റു വാങ്ങി ... കണ്ണീർപൂക്കൾ അമ്മേ !!!പിറകിലെ സീറ്റിൽ ഇരുന്ന അഷ്‌റഫ്‌ക്ക ഫുജൈറയിൽ നിന്നും ജോലി മതിയാക്കി നാട്ടിൽ പോകുന്ന ആളാണ് ... കുറച്ചു നേരം കൊണ്ട് ബസിൽ ഇരുന്നു ഏറെ സംസാരിച്ചിരുന്നു ഞങ്ങൾ.. പിന്നീട് അറിഞ്ഞത് ചെറിയ മുറിവുകൾ മായാണ് അദ്ദേഹം ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് പോയത് എന്നാണ് , പ്രായം ഏറെ ചെന്ന ആ പാവം മനുഷ്യനെ റബ്ബ് കാത്തു... ദുബായ് ടൈം 2.00 pm ഓടെയാണ് ഞങ്ങൾ ഫ്ലൈറ്റിൽ കേറുന്നത്.. പതിവ് പോലെ അല്ല ഞങ്ങളെ വരവേറ്റത് , ക്യാബിൻ ക്രൂ അംഗങ്ങൾ രണ്ട് പേരും വെൽകം പോയിന്റിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു ... എന്നിട്ടും ഞങ്ങളെ നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ബോർഡിങ് പാസ്സ് കാണിച്ചപ്പോൾ പോലും ഭാവ വിത്യാസവും കാണിച്ചതെ ഇല്ല ... നേരെ നടന്നു ഞങ്ങൾ ഫ്ലൈറ്റിൽ ഞങ്ങളുടെ സീറ്റും ലക്ഷ്യമാക്കി .. എല്ലാ സീറ്റിലും ആളുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു ... ഞങ്ങളുടെ സീറ്റ്‌ 14 A B C എമർജൻസി എക്സിറ്റിൽ ആയിരുന്നു ... A യിൽ അലി , B ഷഹീൻ , C യിൽ ഞാനും ... 2.05 pm ദുബായിൽ നിന്നും സീറ്റ്‌ ബെൽറ്റ്‌ ധരിച്ച ആരും ഒരിക്കലും അത് ഒരു ആവശ്യത്തിന് പോലും അഴിച്ചത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ല ... വളരെ ചുരുക്കം ആളുകൾ ആണ് ടോയ്ലറ്റ് പോലും ഉപയോഗിച്ചത് !!ജീവനക്കാർ തന്ന സ്നാക്ക്സ് ബോക്സ്‌ പോലും തുറക്കാതെ വെള്ളകുപ്പി പോലും തുറന്ന് ഒരു മുറുക്ക് വെള്ളം കുടിക്കാതെ ഉള്ള യാത്രക്കാർ ആയിരുന്നു കൂടുതൽ ആളുകളും .... ആരുടെ മുഖത്തും ആഹ്ലാദമില്ല !!ജോലി നഷ്ട്ട പെട്ടവർ , പ്രയാസപ്പെട്ട് കിട്ടിയ ടിക്കറ്റുള്ളവർ , വിസിറ്റിംഗ് വിസയിൽ അവസാനം വരെ ദുബൈയിൽ കുടുങ്ങിയവർ , സന്ദർശക വിസയിൽ വന്ന കുടുംബങ്ങൾ .... അങ്ങനെ ഏറെ പൊള്ളുന്ന നിരയാണ് കൂടെ ...., പരസ്പ്പര സംസാരമില്ല , നോട്ടമില്ല.. എന്തിനേറെ പറയണം ഒരിക്കൽ പോലും ക്യാബിൻ ക്രൂ അംഗങ്ങൾ ഞങ്ങളെ ക്രോസ്സ് ചയ്തു നടന്നിട്ടു പോലുമില്ല .. !!ആകെ എന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് ആശ്വാസം നൽകിയത് മൂന്ന് സീറ്റ്‌ മുന്നിലേ ആ സുന്ദരി മോളായിരുന്നു... അവൾ മാത്രം മാസ്ക് ധരിച്ചിരുന്നില്ല , കുറുമ്പ് കൊണ്ട് അവളെ കുറെ നേരമായി എല്ലാവരും ശ്രദ്ദിച്ചിരുന്നു .. പിറകിലേക്ക് എത്തി നോക്കുമ്പോൾ പലരും ആംഗ്യം കാണിച്ചിരുന്നു മാസ്ക് ധരിക്കാൻ അത് പോലും അവൾ ഒരു കളിയായി കുസൃതിയിൽ ചേർത്ത് വീണ്ടും അവൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഇമ്പം പകർന്നു .... പ്രിയപ്പെട്ട വരെ ആ പൊന്നു മോൾ ..... ഇന്നില്ല എന്നത് എന്റെ നെഞ്ച് പൊള്ളിക്കുന്നു.. അവസാന ചില കാഴ്ച്ചകളിൽ പൊന്നുമ്മയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും പൊന്നു മോൾ ആ വിമാനത്തിൽ പാറി പറക്കുന്ന നടുക്കുന്ന വേദനയാണ് എന്റെ കണ്ണ് നിറക്കുന്നതും കൽബു പൊള്ളിക്കുന്നതും ... മോളൂ നീ ഉറങ്ങുക ... നാഥന്റെ സന്നിധിയിൽ പോറ്റുമ്മയെ അവൻ നിഴ്ചയിച്ചു കാണും ... നിന്റെ അവസാന നിമിഷങ്ങളിലെ കുറുമ്പു പിന്നീട് തീരാ വേദന യാകുമെന്നു നിനച്ചില്ല ... തണുത്ത നിന്റെ ആ നെറ്റിയിൽ പലവട്ടം ഉമ്മ വെച്ചു ഈ അങ്കിൾ പൊന്നേ !!!ഒരുമിച്ചു യാത്ര തുടങ്ങിയവരിൽ അടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരുന്നവർ മണ്ണോടു ചേർന്ന 18 ആളുകളുടെ ആ ഫോട്ടോ പലവട്ടം കിടന്ന കിടപ്പിൽ കണ്ടു ഞാൻ മൂന്ന് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് എന്നെ കേൾപ്പിച്ചു ജസ്‌ന .. ആ പൊന്നു മക്കൾ ... നാല് പിഞ്ചോമനകൾ ... !!നിഷ്കളങ്ക ഭാവം ... പി പി കിറ്റിലെ കുഞ്ഞു മേനികൾ നിശ്ചലമായി കൊട്ടോട്ടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആ കോറിഡോറിൽ വെള്ളയിൽ പുതച്ചത് മൂലയിൽ കിടത്തിയ എന്റെ കാഴ്ച്ചക്ക് വല്ലാത്ത തേങ്ങലാണ് ഇപ്പോഴും കൂട്ട് .. തൊട്ടടുത്തു സ്ട്രച്ചറിൽ കിടക്കുന്ന എന്നെ വേദന എന്നെ വല്ലാതെ തളർത്തുമ്പോഴും ഈ കാഴ്ച്ച എന്റെ ഇടനെഞ്ച് ഇന്നും പിളർത്തുന്നു ... രണ്ടാമത്തെ അന്നൗൺസ്‌മെന്റ് വന്നു 45 മിനിറ്റിൽ നമ്മൾ കരിപ്പൂരിൽ ലാൻഡ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നു എന്ന് .. !!വലിയ ആശ്വാസ സന്ദേശം ആയിരുന്നു അത് ... നേരം ഏറെയായി പിടിച്ചു വെച്ച മൂത്ര ശങ്ക പിന്നെ വേദനയായി മാറിയ എന്നെ പോലെ ഉള്ളവർ അനേകർക്ക് വേഗം ഇറങ്ങിയാൽ മതി എന്നായി ... പൈലറ്റ് പറഞ്ഞ 45 മിനിറ്റും പിന്നെയും പിന്നിട്ടു !!സമയം ഒരുമണിക്കൂറും കടന്ന് എന്നിട്ടും ഫ്ലൈറ്റ് ലാൻഡിംഗ് പൊസിഷനിൽ എത്തിയില്ല .... പിന്നെ വളരെ പെട്ടെന്ന് ഫ്ലൈറ്റ് ലാന്റിങ്ങിലേക്കു പോകുക ആണെന്ന് തോന്നി .. എന്നാൽ അധികം വൈകാതെ പെട്ടന്ന് തന്നെ വീണ്ടും ഉയർന്നു പറക്കാൻ തുടങ്ങി .... ഈ സമയങ്ങളിൽ ഒരു തരത്തിൽ ഉള്ള അന്നൗൺസ്‌മെന്റ് ഒന്നും ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയിരുന്നില്ല .. വീണ്ടും ഇരുപത് മിനിറ്റോളം ഞങ്ങൾ എയർപോട്ടിന്റെ മേലെ വട്ടമിട്ടു പറന്നു . അതിനു ശേഷം രണ്ടാമത്തെ ശ്രമത്തിനായി വിമാനം ലാൻഡിംഗ് പോസിഷനിൽ എത്തി ചക്ക്രം ഭൂമിയെ ചുംബിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾക്ക് അനുഭവപെട്ടു ..... പെട്ടെന്ന് തന്നെ ജെർക്കിങ് തുടങ്ങി വീണ്ടും വീണ്ടും അത് കൂടി കൊണ്ടിരുന്നു ... വിമാനത്തിന്റെ സ്പീഡ് ഒരിക്കലും കുറയുന്നതായി തോന്നിയില്ല .. ഇതിനിടയിൽ സഹോദരിമാരുടെ കൈകളിലെ വാനിറ്റി ബാഗ് ഒക്കെ അങ്ങും ഇങ്ങും തെറിക്കാൻ തുടങ്ങി ..... പിന്നെ പെട്ടെന്ന് വിമാനം ഇടത്തോട്ട് സ്ലിപ് ആകലും നല്ല ശബ്ദത്തോടെ രണ്ടായി പൊട്ടലുമായിരുന്നു ... എല്ലാ കാഴ്ച്ചയും എനിക്ക് കൃത്യമാണ് ഞാൻ കോക് പിറ്റ് വരെയും കാണുക ആയിരുന്നു ... കൂട്ടത്തിലെ കുഞ്ഞു മക്കൾ ... റബ്ബേ ,, അങ്ങ് മിങ്ങും... പാറി പറന്നു ആ കുഞ്ഞു ഹൃദയങ്ങൾ നാഥനിലേക്കു പരലോക യാത്ര ചയ്തത് വലിയ വേദന സഹിച്ചാണ് ... !!ഫ്ലൈറ്റിന്റെ ഞങ്ങൾ ഇരിക്കുന്ന സീറ്റിന്റ മൂന്ന് സീറ്റിന്റ മുന്നിൽ വെച്ച് പൊട്ടി തകർന്നാണ് രണ്ടു കഷ്ണങ്ങൾ ആയി മാറിയത് .. ക്ഷണ നേരം കൊണ്ട് അട്ടഹാസങ്ങൾ , ഇലാഹി മന്ത്രങ്ങൾ, ഉമ്മാ , അമ്മേ വിളികൾ നിറഞ്ഞു നിന്ന നില വിളികൾ ... അലി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ആഷിക്കേ , വേഗം ചാട് ഫ്ലൈറ്റ് ഇപ്പൊ കത്തും !!സമയം ഇല്ല ... എന്റെ ചെവിയിൽ ഇപ്പൊ പോലും അത് ഭീതി ഉയർത്തുന്നു ... അത് പറഞ്ഞ് അവൻ എമർജൻസി എക്സിറ്റ് വഴി താഴേക്കു ഇറങ്ങി ..... !!ഉള്ളിലെ കാഴ്ച്ചയുടെ നടുക്കത്തിൽ ഞാൻ സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരിക്കുകയാണ് ... അടുത്ത് അനിയനും ഉണ്ട് , പെട്ടെന്ന് ഞാൻ ഇടത്ത് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോ അലി നടന്നു പോകുന്ന കാഴ്ച്ച !!ഉടനെ ഒരു ഉൾവിളി വന്ന പോലെ അനിയനോട് പറഞ്ഞു മോനെ, വേഗം ഇറങ് ഫ്ലൈറ്റ് കത്തും പെട്ടെന്ന് സീറ്റ്‌ ബെൽറ്റ്‌ ഊരി ഞാൻ എമർജൻസി എക്സിറ്റ് വഴി താഴെക്ക് ഇറങ്ങി .... തിരിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ അനിയനെ കാണുന്നില്ല .. ഉള്ളിൽ നിന്നും അവൻ വിളിച്ചു പറയുന്നു ഇക്കാ... എന്റെ ബെൽറ്റ്‌ തുറക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്ന് .. !!വീണ്ടും ഞാൻ അകത്തു കേറി അവന്റെ ബെൽറ്റ്‌ അഴിച്ചു അവനെ കൂട്ടി നടന്നു .... അധിക ദൂരം നടക്കാൻ എനിക്ക് ആയില്ല .. !അപ്പോഴേക്കും എന്റെ കണ്ണുകൾ മങ്ങി എന്റെ ബോധം നഷ്ട്ടപെടാൻ തുടങ്ങി .... എപ്പോഴോ എന്റെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു പോയി .... പിന്നെ ഞാൻ ഉണരുമ്പോൾ നല്ല മഴ പെയ്യുന്നു ... ഞാൻ നിലത്തു ചെളിയിൽ കിടക്കുന്നു അടുത്തിരുന്നു അനിയൻ ഷഹീൻ കരയുന്നു .... ഇക്കാ എണീക്ക് ഒന്നും നിനെക്ക് പറ്റിയിട്ടില്ല .. !!എനിക്ക് എണീക്കാൻ ആകുന്നില്ല .. കൈകൾ ഇല്ലെന്നു തോന്നി ... ഞാൻ അനിയനോട് ചോദിച്ചു എന്റെ കൈ എവിടെ ..? ഇക്ക അവിടെ ഉണ്ട് ഒന്ന് അവൻ പിടിച്ചു നോക്കിയപ്പോഴേക്കും എന്റെ ജീവൻ പൊയ് ... അനിയനെ കണ്ടപ്പോൾ ആകെ തല പൊട്ടി ഒലിച്ചു രക്തത്തിൽ കുളിച്ചിരിക്കുന്നു ... ഒരു നോട്ടം മാത്രമാണ് ഞാൻ നോക്കിയത് ... അപ്പോഴേക്കും എന്നെ ആദ്യ ആംബുലൻസിൽ തന്നെ കയറ്റി, കൂടെ അനിയനും വേറെ ഒരു കുഞ്ഞു മോളും ഒരു നോട്ടം മാത്രം മാണ് ഞാൻ അവരെയും കണ്ടത് . ഞങ്ങളെ നേരെ കൊണ്ട് പോയത് റിലീഫ് ഹോസ്പിറ്റൽ കൊണ്ടോട്ടിയിലാണ് ... അവിടെത്തെ അനുഭവം മുന്നേ പറഞ്ഞു വെച്ചു ഞാൻ .. !!എന്റെ വേറിട്ട രണ്ടു കയ്യും ജോയിന്റിൽ കേറ്റി വെച്ച് എന്നെയും അനിയനെയും MIMS ഹോസ്പിറ്റൽ കോട്ടക്കലിലേക്കു കൂടുതൽ ചികിത്സക്ക് കൊണ്ട് പോയി.. അതിനിടയിൽ വീട്ടുകാരുമായി ബന്ധപെട്ടു ... വിശദമായ ചികത്സക്ക് ഞങ്ങളെ വിധേയമാക്കി ... അനിയന് തലക്കും നെറ്റിയിലും ആഴത്തിൽ മുറിവുകൾ ഉണ്ട് ... ഏറെ തുന്നൽ ഉണ്ട് കൈക്ക് നല്ല പരിക്കും ... എനിക്ക് ലിവറിന് താഴെ രക്ത സ്രാവം ഉണ്ടായിരുന്നു അങ്ങനെ ഒബ്‌സർവേഷനിൽ മൂന്ന് ദിവസംകഴിയേണ്ടി വന്നു .... പിന്നീട് ചെറിയ മാറ്റങ്ങൾ വന്നത് കൊണ്ട് മറ്റു ബുദ്ദിമുട്ടുകൾ ഇല്ല .. ഇപ്പൊ രണ്ടു കൈകളും ചേർത്ത് വെച്ച് കെട്ടിയിരിക്കുന്നു ... ചെറിയ തല കറക്കം, ദേഹം മുഴുക്കെ വേദനഎല്ലാവർക്കും ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഡോക്ടറുടെ ഭാഷ്യം... നിങ്ങൾ വീണത് ഫ്ലൈറ്റിൽ നിന്നാണ് പതിയെ എല്ലാം നമുക്ക് സുഖമാക്കി ഇടുക്കാം !!അൽപ്പം ടൈം വേണം .... ഒരു ആഴ്ച്ച ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടന്നു .. ഇന്നലെ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും ഡിസ്ചാർജ് ആയി.. ഇനി അടുത്ത ഫ്രൈഡേ അടുത്ത ചെക്ക് അപ്പ്‌ ... അലി ഇന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ആകുന്നു.. അവനും ഇതേ അവസ്ഥ തന്നെ.. ഷംസുകാക്ക് എല്ലു പൊട്ടൽ ഉണ്ടായിരുന്നു .. ഒരു സർജറി വേണ്ടി വന്നിരുന്നു.. സുഖമായി വരുന്നു .. അസുഖങ്ങൾക്ക് എല്ലാം ചികിത്സ നടത്താം നാഥൻ നമുക്ക് ആയുസ്സ് നീട്ടി തന്നല്ലോ .. മഹാ ഭാഗ്യം !!ആ അനുഗ്രഹത്തിന്റെ വലിപ്പം നിർണ്ണയിക്കാൻ ആവില്ല !!മരണം വരെ ഇനി സുജൂദിൽ കിടന്നാലും പകരമാകില്ല ... പ്രിയപെട്ട കൊണ്ടോട്ടിയിലെ നല്ല വരായ നാട്ടുകാർ , ഡ്രൈവർ മാർ, എയർപോർട്ട് ഉദ്യോഗസ്ഥർ , ഫയർ ഫോഴ്‌സ് ജീവനക്കാർ, കൊട്ടോട്ടി റിലീഫ് ഹോസ്പിറ്റൽ ജീവനക്കാർ, അവിടെ കൂടിയ സാധരണ ജനങ്ങൾ , ആംബുലൻസ് ജീവനക്കാർ പിന്നെ MIMS ഹോസ്പിറ്റൽ ജീവനക്കാർ വലിയ നിരയാണ് ഞങ്ങളെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു കൊണ്ട് വന്നത് ...പറഞ്ഞാൽ തീരുന്നതല്ല ... !!എന്നെയും കുടുംബത്തെയും പ്രാർത്ഥന കൊണ്ടും ആശ്വാസ വാക്കുകൾ കൊണ്ടും നിറഞ്ഞു നിന്ന എന്റെ കടുംബക്കാർ, സഹോദരങ്ങൾ, സഹോദരിമാർ, നാട്ടുകാർ , സുഹൃത്തുക്കൾ, ദുബായിലെ കൂട്ടുകാർ , ക്രിക്കറ്റ് കളിയിലെ പ്രിയപ്പെട്ട വർ എന്റെ കുടുംബത്തെ പോലെ വിഷമിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചവർ ... പുറത്തു നിന്നുള്ളവർ.... പറഞ്ഞാൽ തീരാത്ത നന്ദി ഉണ്ട് പ്രിയപ്പെട്ടവരെ ... എങ്ങെനെ ആണ് ഇതൊക്കെ ഞാൻ തിരിച്ചു തരിക ... ഇനിയും നിങ്ങളെ കാണാൻ ഏറെ മോഹ മുണ്ട് ...ചേർന്ന് ഇരിക്കണം ഇനിയും ... ശരീരം എന്റെ ചിന്തകൾക്ക് കൂട്ട് നിക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ ഞാൻ പോകും കൊണ്ടോട്ടിയിലേക്ക് ആ പാവങ്ങളെ കാണാൻ .... ആരെയും അറിയില്ല !!പേര് പോലും ഇല്ല ... അവരെ കണ്ടെത്താൻ ആയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ജീവിതത്തിൽ എന്ത് !!ആയുസ്സ് ഒടുങ്ങും മുൻപേ നിങ്ങളെ കാണാൻ ആകണം ആ പ്രാർത്ഥന ഇപ്പൊ കൂട്ടിന് ഉണ്ട്.. എന്നിട്ട് നിങ്ങളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നെറ്റിയിൽ ഉമ്മ വെക്കണം .. മരണം വരെ നിങ്ങൾ എന്നിലും പ്രാർത്ഥനയിലും ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു കണ്ണൊന്നു നിറഞ്ഞു വീണ്ടും ചേർത്ത് പിടിക്കണം ... !! നിങ്ങൾ തന്ന മനസ്സാണ് ഞളുടെ പുതു ജീവൻ ... സൃഷ്ട്ടാവിന്റെ കാരുണ്യവുംഅനുഗ്രഹവും ഒന്നിച്ചപ്പോൾ ഏറെ പേർ ജീവിതത്തിലേക് തിരിച്ചു വന്നിരിക്കുന്നു .... പ്രിയപ്പെട്ട വരെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നു , കണ്ണ് നിറഞ്ഞു ഒഴുക്കുന്നുണ്ട് ... കൊണ്ടോട്ടിയിലെ എല്ലാ ദൈവ കരങ്ങളും ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് ...... !!ആഷിഖ്, പെരുമ്പാൾ